Na twee organisatorisch moeilijke jaren stond al voor de start vast dat het dit jaar weer een groot feest zou worden. Teams van over de hele wereld verscheepten hun auto’s naar Italië waar de straten weer vol zouden staan met toeschouwers. Net als vorig jaar is er gekozen voor de maand juni in plaats van de traditionele maand mei. Wel is de route dit jaar weer uitgestippeld met de klok mee, in Cervia is de finish van de eerste etappe.
Nadat we van start zijn gegaan op de Viale Venezia, rijden we door een vol centrum van Brescia. Hier merk en voel je dat de passie voor de Mille Miglia niet discrimineert. Jong en oud, man en vrouw, dik en dun, alle toeschouwers genieten en juichen de deelnemers toe. Na het verlaten van Brescia zetten we koers naar Saló, een pittoresk dorpje aan het Gardameer. Via een paar dorpjes en steden zoals Sirmione en Mantova rijden we verder naar Ferrara waar het diner klaar staat voor de deelnemers. Deze stad is sinds 1977 vrijwel elke editie opgenomen in de route.
Nadat de Mille Miglia in 1958 ophield te bestaan, werd in 1977 de eerste editie gehouden in de vorm van een regulariteitsrally. Dit jaar is het de 40e keer dat de Mille Miglia Storico plaatsvindt. Over de jaren zijn er wel flinke veranderingen doorgevoerd. In de beginjaren was het een echte uitputtingsslag, in 2014 koos de organisatie voor een flinke uitbreiding. De route is sindsdien uitgesmeerd over 4 dagen wat bijna een verdubbeling betekende. Resultaat hiervan is meer nachtrust voor de deelnemers waardoor het aantal ongelukken flink is afgenomen. Ook heeft de organisatie meer ruimte voor een uitdagende en langere route. Dit jaar was dat niet eens dicht in de buurt van wat 1.600 kilometer zou moeten zijn, ruim 2.000 kilometer moest worden afgelegd.
Terwijl we op de ringweg van Ravenna zitten begin ik me iets af te vragen. De organisatie heeft alle ruimte om de deelnemers door alle hoogtepunten van Italië te leiden, maar kiest hier niet voor. Wat is de logica achter het rijden over een ringweg in plaats van door het prachtige centrum? Ravenna heeft vaak genoeg op de route gelegen dus het is mogelijk. Dit is niet het enige hoogtepunt dat wordt overgeslagen. Viterbo, Assisi, Milaan, Pisa, Piacenza, een paar voorbeelden van prachtige steden die we deze editie helaas niet van dichtbij zullen zien.
Op dag 2 gaan we op weg naar Rome met een stop in San Marino, hier is ook één van de 123 proeven die de deelnemers dit jaar afleggen op zoek naar de overwinning. Na een rit door het prachtige landschap van Marche rijden we via Gubbio door de streek Umbrië naar het kratermeer van Trasimeno. Daar worden we in het dorpje Passignano sul Transimeno opgewacht door een groep in klederdracht gehulde trommelaars, trompettisten en vlaggendragers. Even buiten het dorpje wacht het eerste circuit voor de deelnemers, het Autodromo dell’Umbria. Na de omloop wordt de route minder uitdagend en kiezen we voor een snellere route naar Terni. Terwijl de eerste deelnemers van de Ferrari Tribute het stadje bereiken rijden we met veel plezier mee met de moderne bolides. Vlak voor een tunnel worden we ingehaald door Thijs Timmermans in zijn 812 Superfast. Het is een prachtig en indrukwekkend geluid dat doet denken aan de Formule 1 wagens van 15 jaar geleden. In Terni kunnen we even bijpraten en vertelt hij dat de teller inmiddels over de 150.000 kilometer is gegaan. Het toont aan hoe betrouwbaar de huidige Ferrari’s zijn geworden. Na Terni vervolgen we nog even de route als we zo’n 40 kilometer voor Rome afhaken.
Dan beginnen we aan mijn favoriete dag van de Mille Miglia, de rit van Rome naar Parma. Als we kort na het meer van Bolsena de grens met Lazio oversteken begint het mooiste gedeelte van de dag. We rijden weer in Toscane! Dorpjes en prachtig landschap passeren in hoog tempo op weg naar het plein van Siena waar de lunch gepland staat. Helaas stond de organisatie niet toe dat we de parkeerplaats op mochten, daarom vervolgden we al snel onze weg naar het vervelendste moment van dit jaar. In de buurt van San Romano, vlakbij Pisa, begint het te regen. De temperatuur gaat van een zinderende 38 graden met een duikvlucht naar onder de 25 graden, het lijkt een welkom zomerbuitje. Dat zomerbuitje ontwikkelt zich echter steeds sneller in een wolkbreuk met grote hagelstenen, net op tijd kunnen we parkeren onder een boom om schade te voorkomen. We zien een paar deelnemers worstelen met de omstandigheden, een prachtige als nieuw gerestaureerde Aston Martin DB2/4 Bertone Spider parkeert niet veel later naast ons. De berijder en navigator stappen compleet doorweekt uit de bolide en proberen met behulp van handdoeken uit de assistentie-wagen water uit de auto te hozen. Na een klein kwartiertje stopt het noodweer en breekt de zon weer door, we vervolgen onze weg.
Al snel komen we aan bij de Toscaanse badplaatsen Viareggio, Forte dei Marmi en Marina di Carrara. De kaarsrechte wegen bieden rust voor één van de zwaarste onderdelen van de Mille Miglia van dit jaar, de Cisa Pass. Op deze pas over de Apennijnen zullen de deelnemers laatste tijdproeven van de dag afleggen en gelukkig zijn de aanwezige Marshalls streng. De weg is afgesloten voor al het verkeer behalve deelnemers en sommige voertuigen met toestemming. We zien diverse auto’s die worden geweigerd, zelfs een bijzondere Dallara Stradale wordt op Italiaanse wijze geïnstrueerd om rechtsomkeert te maken. Dankzij de stickers op onze auto mogen we door en wachten we even verderop op de route op een leuke deelnemer. Lang hoeven we niet te wachten als er een geel monster opdoemt, het is één van de 18 Ferrari’s die dit jaar deelneemt, de Ferrari 500 Testa Rossa Spider met koetswerk van Scaglietti. We genieten van de geur, het geluid en de elegantie van de auto op de weg waar Enzo Ferrari ooit zijn eerste race reed. Na de prachtige pas volgen wat saaiere wegen op weg naar Parma waar we een ere rondje houden door het centrum.
Na een shot espresso beginnen we aan de laatste dag, van Parma via Monza en Bergamo terug naar Brescia. Het is een dag die veel deelnemers niet meer zullen mogen meemaken. Ongevallen en technische problemen zorgen ervoor dat er al flink wat uitvallers zijn dit jaar. De auto’s worden dit jaar door in totaal 821 personen bemand, berijders en navigators bij elkaar opgeteld. Het grootste aantal is natuurlijk Italiaans, 325 man en vrouw uit Italië doen mee. Nederland staat weer stevig op de tweede plek met 133 dappere mannen en vrouwen. Een gedeelde derde plaats is voor Duitsland en de Verenigde Staten met 69. Onder de Nederlandse deelnemers ook dit jaar weer een paar bekende namen, waaronder Prins Bernhard van Oranje die samen met Menno de Jong in een Bristol Bolide deelnam, maar uitviel.
In de buurt van Piacenza pikken we de route weer op, vanwaar we via Pavia koers zetten richting het circuit van Monza. Net als vorig jaar valt de Mille Miglia samen met de Milaan Motor Show wat zorgt voor een bonte en afwisselende verzameling auto’s op het paddock. We rijden een rondje mee met de deelnemers op het circuit, sommige deelnemers waren vooral bezig met de ideale racelijnen in plaats van de ideale sectortijden voor de classificatie. Na dit rondje volgt het laatste stukje route van dit jaar, in overvolle dorpjes werden er flink wat ‘high-fives’ uitgedeeld. En dan volgt het einde wanneer op de parkeerplaats van Iveco in Brescia de stempelkaart wordt ingeleverd. De overwinning was dit jaar weer voor Andrea Vesco van team Villa Trasqua die nu voor het derde jaar op rij de race wint in de 1929 Alfa Romeo 6C 1750 SS Zagato. Hij wist samen met navigator Fabio Salvinelli 76.675 punten te verzamelen met slechts 408 strafpunten. Daarmee komt de 2022 editie ten einde, die in de boeken zal gaan als de warmste ooit. Het was weer genieten en aan de finish had ik maar één gedachte: de prestatie van Sir Stirling Moss die in iets meer dan 10 uur het traject heeft afgelegd is een meer dan krankzinnig record waar je niet meer dan diep respect voor kan hebben.
